Toespraak Maarten van Eekelen

De kracht van water. Water een vriend en vijand. Water als monster.

In de nacht en vroege ochtend van 1 februari 1953 werd zuidwest Nederland opgeschrikt door dat op vele plaatsen de dijken doorbraken. Gepaard met een storm van windkracht 11 werd het water in de trog tussen Groot Brittannië en Scandinavië de Noordzee opgedrongen en beukte op de kusten van zuidwest Nederland. Het gevolg hiervan is ons allen bekend, op vele plaatsen braken de dijken door, het staat bij veel ouderen nog op het netvlies en deze dag in het bijzonder. 1836 directe slachtoffers eiste deze stormvloed, en ook veel verdriet bij nabestaanden en ook dat eiste zijn tol, want bij die 1836 mogen we er nog velen bijtellen, moeders die verdronken en in verwachting waren, mensen die kort er na overleden door by longontsteking of intens verdriet. In onze parochie werden 15mensen het slachtoffer van deze ramp. Persoonlijk herinner ik mij en staat op mijn netvlies, het angstige hulpgeroep van mensen op de Kladsedijk om daarna even te verstommen, waarop mijn vader naar binnen kwam met de mededeling het gezin van Van Tillo is verdronken, ook de reddingsoperatie van de anderen mensen op de dijk en Kladde en in de middag Koevering heb ik meermalen verteld en ligt achterin de kerk bij de expositie ter inzage. Ook de hulp die van alle kanten toestroomde ook uit veel andere landen. Denk in Lepelstraat maar aan de Noorse woning in de Slotweg, het gebouw waar nu STAC zit was een geschenk voor het Witgele kruis. Hoe kon het toch gebeuren dat er zo'n vertrouwen was in onze beveiliging door middel van de dijken? Een veel voorkomend gezegde in menig gezin was dan, "het gaat nogal tekeer buiten" en daar bleef het bij. Door de eeuwen heen zijn er diverse watersnood rampen geweest door dijkdoorbraken, hele dorpen werden verzwolgen door de watermassa, en pas daarna ging men tot actie over. Zo ook werd er al vanaf 1936 bij herhaling gewaarschuwd dat onze dijkbeveiliging aan een up date toe was. Maar ja het was volop crisis, dus verdwenen de waarschuwingen in de onderste la bij de verantwoordelijken. Vervolgens kregen we de oorlog en daarna de wederopbouw van ons Land, maar toch bleven de waarschuwingen komen vanuit de wetenschappers. En wat niemand verwachten gebeurde in die nacht van 1 februari met het bekende gevolg. Direct daarna werd er actie ondernomen en een geweldig project in werking gesteld. De DELTA werken. Wereldberoemd werd de uitwerking hiervan en iedereen waant of waande zich weer veilig achter de dijken. Maar sinds kort worden we geconfronteerd met klimaatverandering en daardoor zeespiegel verhoging, dus opnieuw waarschuwingen dat we achter de dijken mogelijk op termijn niet meer veilig zijn. Het watermonster, gepaard met bijzondere stormen ligt op de loer, laat ons daarop alert zijn. Met de Deltawerken heeft Nederland bewezen dat we het kunnen, maar laat ons niet eindeloos blijven praten, want de verhoging van de zeespiegel en de stormen, die wachten daar niet op. Een keuze maken en uitvoeren lijkt de enige mogelijkheid. Want zoals bij iedere oorlogsherdenking gezegd wordt "Vrijheid is geen vanzelfsprekendheid" zo gaat dit ook op voor de veiligheid voor de bewoners achter de dijken. "veiligheid achter de dijken is geen vanzelfsprekendheid" het verleden heeft dat bewezen. Daarom de oproep aan de mensen die erover gaan; schuif het dessert bordje met daarop een taartje even opzij en begint aan de hoofdgerechten waarvan er zeker een is "veiligheid voor mensen achter de dijken"" Goed en lovenswaardig ook dat de kinderen het doorverteld krijgen en actief meewerken zoals hier op de basisschool De Wegwijzer. We zijn in de kerk, Dus laat ons bidden en er bij stil staan dat er nooit geen watersnoodramp meer komt.
Dank je Maarten van Eekelen

Programma
Samenkomst 10.00 uur

Aanvang viering 10.30 uur.

Na de viering in processie naar kerkhof voor kransleggingen
Daarna naar de Til voor koffie en broodjes en de expo.

Momenten in de kerk
Welkom door voorzitter
Woordje burgemeester Petter
Aansteken kaarsen door de kinderen basisschool bij noemen namen

Woordje door Maarten van Eekelen

Voorgangers Vicaris Paul Verbeek en pastor Hans de Kort,

Kinderen lezen een gedicht voor.
Kinderen dragen de bloemen naar het Watersnood Monument

Daar koperensemble voor de taptoe
Leggen van de kransen

In de kerk bij terugkeer expo achter in de kerk

Foto's Frank Bogers. © www.frankbogers.nl

Zwart wit foto's bron : Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid